Waarom (hardop) voorlezen kinderen helpt.

“Kan jouw hond dan lezen?” De vraag van kinderen én volwassenen die ik bijna altijd krijg als ik vertel wat voor werk ik doe met mijn hulphond. Dit jaar heb ik het project ‘de Voorleesbus’ ontwikkeld. Een bus vol met boekjes, zitzakken, hondenknuffels en mijn psychosociale hulphond: Bessie. De Voorleesbus is een project voor alle kinderen en jongeren die meer leesplezier willen krijgen, maar ook voor kinderen die onzeker zijn over hun leesvaardigheden, het spannend vinden om te lezen, een taalachterstand of dyslexie hebben.  Door de aanwezigheid van de hond ontstaat meer ontspanning, waardoor leren makkelijker gaat Wanneer je moeite hebt met lezen, kan dit veel spanning opleveren wanneer een kind hardop in de klas moet voorlezen. Daarnaast neemt het leesplezier af, omdat het lastig is. Iets wat moeilijk is, motiveert meestal niet om dit juist veel te gaan doen. De aanwezigheid van een hond zorgt voor het verlagen van adrenaline (stofje in je lichaam) bij mensen. Hierdoor zakt de hartslag en wordt een persoon meer ontspannen. Daarnaast wordt er dopamine en oxytocine aangemaakt (geluks- en knuffelhormoon) bij het aaien en nabij zijn van een hond. Wanneer iemand meer ontspannen is, is diegene beter in staat om te kunnen leren. Daarnaast oordeelt een hond niet, geeft hij onvoorwaardelijke liefde en zal je nooit uit lachen. Zo draagt de aanwezigheid van een hulphond bij aan de ontwikkeling van een kind. “Ik heb de titels van de boekjes voorgelezen aan Bessie!” Wanneer ik samen met de jongen (10 jaar) na de tweede sessie terug loop naar de groep, vertelt hij trots aan zijn begeleider dat hij de titels van boekjes heeft voorgelezen aan Bessie. De eerste sessie wilde deze jongen niet voorlezen in de Voorleesbus. Hij ontweek elke mogelijkheid om een boekje te gaan pakken en te lezen, maar hij wilde wel graag de bus in, omdat Bessie daar was. Hij wilde met Bessie spelen, brokjes verstoppen en verzon allerlei andere dingen om maar geen boekje te hoeven gaan pakken. Ik ben altijd aanwezig bij de kinderen en Bessie, maar probeer mij er zo min mogelijk mee te bemoeien. Zo had de jongen in de eerste sessie vooral met Besssie gespeeld. Tijdens de tweede sessie, vroeg ik hem of hij opnieuw brokjes wilde verstoppen voor Bessie in knisperende babyboekjes (dit zijn Bessie haar lievelingsboekjes). Nadat hij ze nauwkeurig had verstopt, vroeg ik hem of hij aan Bessie kon vertellen hoe het boekje heette dat hij aan Bessie ging geven. Met grote aarzeling begon hij de letters hardop voor te lezen om er vervolgens woorden van te maken. Ik merkte dat hij veel moeite had om de juiste letters te lezen en er woorden van te maken. Toen hij de zin eenmaal had gelezen, gaf hij het boekje aan Bessie. Wanneer ik hem vroeg om de titel van het volgende boekje ook te lezen, deed hij dit vrijwel direct. Wel met lichte aarzeling en zijn onzekerheid schemerde door. Wanneer hij er niet uit kwam, zei hij direct “ik weet het niet, doe jij maar!”. Door te benoemen dat hij hartstikke zijn best doet en Bessie de boekjes heel leuk vindt, gaat hij door met het voorlezen van de titels. Ik zag hem meer ontspannen en hij heeft een leuke interactie met de hond. Bessie oordeelt niet en lacht hem niet uit als het niet lukt of moeilijk gaat. Aan het einde van de tweede sessie was de jongen zo enthousiast dat hij toch graag nog een keer wilde komen. De volgende keer wilt hij zelfs het woordenspel oefenen waarbij hij samen met Bessie een parcourtje mag lopen en bij elke pion een woord hardop mag voorlezen. Door de aanwezigheid van Bessie ervaart de jongen plezier bij het lezen en staat hij er meer voor open om met het lezen te oefenen. Zo kan hij met Bessie meer meters maken op dit gebied, wat weer een positief effect heeft op zijn leesvaardigheden!